Verhalen

Uit de dagboekaantekeningen van G.J. van der Laan, directeur meelfabriek Noury en van der Lande: "Om vijf minuten over half negen ’s avonds kwam het grote moment dat de eerste Canadezen door ons gedeelte van de Zwolscheweg kwamen in een auto."

Cees Uitdenbogaard, destijds 6 jaar: "'s Avonds liet radio Krebbers, die op de hoek van de Zwolschestraat en de van Twickelostraat een winkel had, vrolijke muziek horen, waarop veel mensen dansten."

In de memoires van Kees Doolaard: "Die woensdagmorgen zijn we naar de kerk gegaan om afscheid te nemen van de mannen, die zo op de rand van oorlog, niet meer mee konden naar de vrede."

Collaborateurs, NSB'ers en moffenmeiden werden massaal gearresteerd en onder grote publieke belangstelling door de Lange Bisschopstraat gemarcheerd.

Vera van Oyen, destijds 21 jaar beschrijft haar oorlogsherinneringen: "Wat gebeurde was dat de dorpelingen overal rondvertelden: ze komen eraan!"

Jan Rietman vertelt: "De avond ervoor hebben we een heel spannend moment meegemaakt. Er kwam een hele colonne Duitsers binnen die zeiden dat we op de grond moesten gaan zitten."

In zijn ooggetuigeverslag schrijft C.B. Struppert: “Het is half elf in de ochtend van de twaalfde april. Nu zijn ze aan de overkant al twee dagen bevrijd en wij zitten nog steeds in de ellende."