Bevrijdingsherinneringen van Jan Wortmann, destijds 12 jaar:
“De Duitsers hadden op de Drakenbrug en verder in het plantsoen en naar de IJssel toe verdedigingswerken aangelegd: betonnen muren en zogenaamde asperges (ingegraven, kruiselings omhoogstekende stalen balken). Die moesten de doortocht voor de geallieerden verhinderen.
Wij werden opgeschrikt door een daverende knal. Nieuwsgierigheid won het van voorzichtigheid en mijn vader en ik waagden ons een tijdje later buiten en keken in de richting van de Drakenbrug en het spoorviaduct.Wij wisten niet wat wij zagen: vanaf het Noorderplein was met de enorme knal, die hadden wij gehoord, een complete brug over de verdediging heen ‘geschoten’. Daaroverheen rolden tanks onze straat in. Ik hoor nog het lage brommen van de motoren en het hoge ratelen van de rupsbanden. Het plaveisel werd aan flarden gereden, de straatstenen vlogen alle kanten op. In de brandgang achter onze huizen vonden wij Duitse militaire uniformen van gedeserteerde soldaten. De bevrijding was nu echt wel een feit. Dat stond voor ons vast.”

